ඇගේ නම ලුසී මාටින් ය. මේ ‘වෙදර් ගර්ල්’ අද වන විට ‘තනි අතක් ඇති සුන්දර යුවතිය’ වශයෙන් ලෝක ප්‍රසිද්ධ ය. ලෝකය ඇය ගැන කතා කරමින් සිටින්නේ ඇය කරන වැඩේ ගුණාත්මක බව දෙස බලමින් මිස ඇගේ අත දෙස බලමින් නොවේ!! කොතරම් කදිමට ඇය ඒ වැඩසටහන ඉදිරිපත් කරන්නේද යන්න ගැන සිතමින් සහ ඇගේ ධෛර්යයට පසසමින් මිස, “වෙන අය නැතුවටද අප්පා, මේ අත නැති කෙල්ලෙකුට තැන දුන්නෙ..!?” යනුවෙන් විස්සෝප වෙමින් නොවේ.
ඇතැම් විට බීබීසී වැඩසටහන් නිෂ්පාදකයා සහ අධ්‍යක්ෂවරයා ඇගේ අහිමි අත නොපෙනෙන සේ කැමරා රාමුවට ඇයව හසුකර ගැනීමට උත්සුක වෙති. සමීප රූප ඉල්ලා සිටිති. එවිට ඇගේ අහිමි අත කිසිසේත්ම නොපෙනේ. ඔවුන් විසින් ඒ උපදෙස් කලින්ම කැමරා ශිල්පීන්ට ලබා දී තිබේ. එය අමතර වදයක් ලෙස ඔවුන් සිතන්නේ නැත. දුරස්ථ රූප රාමුවකදී පවා, ඇගේ මේ ‘ලක්ෂණය’ විසින් සිය වැඩසටහනට ‘අමතර විශේෂයක් සහ දැවැන්ත වටිනාකමක්’ එක් කරන බව ඔවුහු විශ්වාස කරති.
වැරදීමකින් හෝ ලුසී මාටින් ලංකාවේ ඉපදුණා යැයි සිතන්න! එය එසේ වූවා නම් ඇගේ සිහිනය ළමාවියේදීම මියැදෙනු ඇත. “අතක් නැතිව ඔයාට ප්‍රසන්ටර් කෙනෙක් වෙන්න පුළුවන්ද..?” යැයි ‘අපේ අය’ හෙවත් ඊනියා ‘සමාජය’ නොඅනුමානවම ඇගේ මුහුණටම කියා දමනු ඇත. සිතේ දිරියෙන් ඒ සිහිනයට පණ පොවන්නට සිතූ යම් දිනෙක පවා, “... කමක් නෑ.. අත නැති වුණාට කඳ ලස්සනයිනෙ... කකුල් දෙක ලස්සනයිනෙ..” යැයි, ඇතැම් කාමුක වැඩසටහන් නිෂ්පාදකයෙක් ඇයට වහෙන් ඔරෝ බසින් හෝ මුහුණටම පවා කියන්නට ඉඩ ඇත. “මගෙ නම් අවුලක් නෑ නංගි., ඒත් ඉතින් අපේ ලොක්කව කැමති කරගන්න එක ඔයාට බාරයි... අපි බලමු, ඔයා මට රෑ වෙලා කෝල් එකක් දෙන්නකෝ..” වැනි වදන් සමගින් ඇගේ යුවතිකම සියුම් ලෙස වෙන්දේසි වන්නටත් මේ රටේදී බොහෝ ඉඩ තිබේ.
ඒ කඩඉමත් කෙසේ හෝ පසුකර ඇය කෙසේ හෝ මේ ලංකාවේදී නිවේදිකාවක් වුණා යැයි සිතන්න. එවිට ඊනියා ‘චැනල් එකේ’ ගේට්ටුවෙන් යන තැන පටන්ම, ඈ දෙස ඇස් කරකවමින් බලන පිරිමි සමූහයකට සහ ඈ දෙස ඇස් කොණින් බලන ගෑනු සමූහයකට ඇය මැදිවනු ඇත. ඈ කරන වැඩේ දෙස නොව ඇගේ අහිමි අත දෙසම බලනු ඇත. ඇති තැන චාටු බස් කියා පසසා, නැති තැන ඇගෙන් ‘ආතල්’ ගනු ඇත. ඒ අනුව ‘කමෙන්ට්ස්’ දෙනු ඇත. ආරංචි වන්නට කැත කතා කියනු ඇත. ඉතාම කලාතුරකින් කෙනෙක් පමණක් ඇයව අවංකව පසසනු ඇත. වැඩි දිනක් යන්නට මත්තෙන්, හඳ පෙන්නූ විට හඳ දෙස නොබලා අත දෙස බලන ජාතියකින් මීට වඩා දෙයක් බලාපොරොත්තු වන්නට බැරි බව පසක් කරගෙන ඈ තම සිහිනයට සමුදෙනු ඇත.
මේ ලෝකයේ සිටින‘ලුසී මාටින්ලා’ට ‘පහසුවෙන්’ සිටිය හැක්කේ හෙවත් ‘ජීවත් විය හැක්කේ’ ‘මිනිසුන්’ අතරේදී පමණි. වග වලසුන් අතරේදී නොවේ. එනයින් ඇය එක හෙළාම සහ නිසැකවම වාසනාවන්ත ය.
එනිසා මේ ලිපිය ආරම්භයේදී දැක්වූ ඇගේ බසින්ම පවසන්නේ නම්, සුන්දර මිනිසුන් අතරේ ඉපදුණු නිසා අද ඇගේ ජීවිතය ‘වියළි කාලගුණයෙන් තොර’ ය. එය ‘උණුසුම්’ ය. ‘දීප්තිමත්’ ය. මහත්වරුනි, ඒ රටේ සහ මේ රටේ ලොකුම වෙනස එයයි.
-ක්‍රිෂාන්ති රාජපක්ෂ
0 comments :
Post a Comment